«ببین، هدف مثل پیاز است. از لایه های زیادی تشکیل شده، اولین لایه ی هدف کاشتن دانه است در جایی که هستی و تصمیم به اینکه همه ی آنچه خلق می کنی برای استفاده از استعدادها و نیرویت باشد تا بهترین کار تو در خدمت چیزی بزرگ تر از خودت قرار گیرد. جاش، وقتی تصمیم بگیری دانه را در جایی که هستی بکاری، می فهمی که تو خود دانه هستی. مسئله درباره کاشت دانه نیست، درباره ی کاشت خودت است. مراحلی وجود دارد که دانه ها به منظور رسیدن به سرنوشتی که مقدر شده، باید آن را طی کنند. تو هم  دقیقا مانند پوست کندن پیاز و برداشتن لایه های آن، لایه های هدفت آشکار می شود و تو تشخیص می دهی که در زندگی چه رسالتی داری و برای زیستن با هدفی که برایش خلق شده ای، آماده می شوی. فرقی ندارد چه شغلی داری و چه کاره ای؛ تاجر،دانشجو استاد یا ورزشکار. این درباره ی کاشت خودت در جایی که هستی و آمادگی برای هدف بزرگ تر است که جریان می یابد.»

با خودتان مانند کسی که دوستش دارید  صحبت کنید.

توازن بین ذهنم و جسمم نیازمند همراهی کامل است.

جسمم به افکار عکس العمل نشان می دهد.

احساسات گاهی ناآرام می شود .

هر کدام که آسیب ببیند، به دیگری اسیب می رساند.

و قلب می گوید:«بسه! تمرکز کن، ما می توانیم انجامش دهیم!»

خودت باش.

مگه خودت چشه؟!

برای دوست داشتن خودت،

نمی توانی از تجربیاتی که

تو را ساخته بیزار باشی.

زمانی که پذیرش خودت مهم تر شود،

نقطه نظرات دیگران کم تر اهمیت می یابد.

در نهایت همه چیز به خوبی و خوشی پیش می رود.

” باورت دارم.”

یکی از مهم ترین جمله هایی که والدین باید به کودکانشان  بگویند.

لحظه ای از گوش سپردن به صحبت های پی درپی منفی با خودت دست بردار

و

تکرار کن: عاشق خودمم. عاشق خودمم.

شما نقاش زندگی تان هستید.

قلم مویتان را به شخص دیگری ندهید.