صدامو میشنوی از اینجـا؟ یا باید بلند تر صدات کنم؟
خدایی که این بار حال نکردی هوایم را داشته باشی.همیشه این تویی که ازم حالم را پرسیدی , هوایم را داشته ای.
گاهی خوشحال می شوم و ذوق می کنم که اینهمه فرصت جبران می گذاری.
سر راهِ من که هی بازیگوشی و سربه هوایی می کنم.
اشتباه نکن می دانم هستی و من باور بودنت را گاهی فراموش می کنم.
کاش قدر خوبی هایت را بدانم. به نقطه ای در زندگی م رسیده ام
که هی پشت هم می گویم:خدای دلخوشی های کوچک؛ برای خاطر همه ی این روزها، حتی استرس هایش ممنونم. شما محشرید خدا جانم.
من و شما رفاقتمان بیشتر از اینها می ارزد. البته من تشنه ی روزهای بهترم و سیری ناپذیر.
